Dat je prachtig kunt wandelen in Duitsland, dat weten wij Nederlanders zo ondertussen wel. Maar dat je zo vlak over de grens al goed terecht kunt, dat wist ik niet. Het heet dus niet voor niets ‘Geheim over de Grens’. Samen met mijn man ging ik een weekendje op onderzoek uit. We bezochten het Tecklenburger Land en wandelden 3 Teutoschleifen. Wat zijn we blij dat we dit geheim hebben leren kennen. Super mooi hier.
Teutoschleifen
Door het Tecklenburger Land loopt het lange afstandspad de Hermannsweg, één van de Top Trails van Germany. De Hermannsweg ookwel Hermannshöhen genoemd, volgt het Teutoburgerwoud. Dat is een tamelijk hoge maar heel smalle heuvelrug, met toppen tot ruim 400 meter. Het is er bosrijk met zowel loof- als naaldbos en plaatselijk ook graslandjes. Aan de Hermannsweg liggen 7 rondwandelingen, de zogenaamde Teutoschleifen. Dit zijn super goed gemarkeerde wandelingen tussen de 6,5 en 13 km, die je langs de mooiste plekjes leiden.
Informatie over alle Teutoschleifen vind je hier
Tecklenburger Bergpfad
Wij hadden al snel het plan opgevat om op zaterdag twee Teutoschleifen te verbinden tot een lekkere stevige dagwandeling. We starten met het ‘Tecklenburger Bergpfad’. Deze is 10,5 km en heeft 315 hoogtemeters. Volgens de beschrijving gaan we er zo’n 3,5 uur over doen. Het plan is om halverwege over te stappen op de Teutoschleife Dörenther Klippen, die rond te lopen en dan het Tecklenburger Bergpfad af te maken.
We starten bij het startpunt. Dat is helemaal niet zo logisch als het klinkt, je kunt namelijk overal op de route starten; het is tenslotte een rondwandeling. Voor ons is dit een mooi punt. Het heeft een prima parkeergelegenheid en we starten met een prachtig uitzicht.
Van Bismarck naar bosrand
We zijn nog geen 100 meter op weg of we lopen al tegen de Bismarck Turm aan, een toren ter nagedachtenis aan Otto von Bismarck. Daarna nemen we een afslag van de doorgaande weg en lopen meteen in de heerlijke stilte van een bosrand. In het begin wandelen we over een educatief pad met heel veel bordjes die van alles uitleggen over de flora en fauna van het gebied. Super leuk!
De eerste helft van het ‘Tecklenburger Bergpfad’ bestaat voornamelijk uit allerlei soorten bospaden. Ik hou ervan. Vooral ook omdat we bovenop de bergkam lopen en verrast worden met verschillende doorkijkjes.
Bij Brochterbeck wordt het even lastig om op de volgende route te komen, denken we. Maar dat is het helemaal niet. Aangekomen bij de spoorweg volgen we gewoon de Hermannsweg tot we de wegwijzerbordjes van ‘Dörenther Klippen’ zien, onze volgende Teutoschleife. Wat zijn routes goed aangegeven. Je kunt gewoon niet mis lopen.
Teutoschleifen – Dörenther Klippen
De Teutoschleife ‘Dörenther Klippen’ is 9,3 km lang. De moeilijkheidsgraad wordt als ‘mittel’ opgegeven. Dat zit ‘m voornamelijk in de klimmetjes, denk ik. In totaal moeten 405 hoogtemeters overbrugd worden. We starten meteen met een mooi pad omhoog.
We staan stil bij het Ehrenfriedhof. Letterlijk en figuurlijk. We lezen hoe hier aan het einde van de 2e wereldoorlog gevochten is en zien aan de graven hoe jong de mannen waren….
Spectaculair wordt het als we de klippen zien. Majestueuze rotsformaties die soms wel tot 40 meter hoog zijn liggen tussen de bomen. De uitzichten vanaf de rotsen over het dal zijn prachtig.
Het allermooiste uitzicht is wel vanaf het uitkijkpunt bij de Almhütte. Ook meteen een leuke plek om even wat te eten en te drinken.
Kaffe und Kuchen bij Hotel Teutoburger Wald
Terug bij het spoor in Brochterbeck begin het te spatten. We duiken snel Hotel Teutoburger Wald in voor kaffee mit kuchen. Dat doen we goed. Want de regen komt met bakken uit de hemel. We hebben nog ongeveer 5 km van het ‘Tecklernburger Bergpfad’ tegoed. Als het droog wordt gaan we snel weer op pad. De donkere luchten blijven ons achtervolgen, wat spectaculaire plaatjes oplevert. Het stuk langs de Wallen is prachtig. In de lucht zien we grote roofvogels. Wel een stuk of vijf.
Het valt ons op dat er erg veel wandelbankjes langs de route staan, in alle soorten en maten. De leukste zijn de hele brede banken, met de naam Teutoschleifen aan de zijkant.
Onderweg krijgen we nog een regenbuitje. Onze lichtgewicht paraplu’s zijn voldoende om droog te blijven.
Al snel gaat de zon weer schijnen. Het laatste stuk door het bos is prachtig. We bewonderen nog even het Rolandsgrab alvorens we aan de laatste stevige klim naar de auto beginnen.
We zijn net op tijd binnen voor de hemel nogmaals openbarst.
Teutoschleifen – Canyon Blick
Zondag staan we alweer te popelen. We hebben gisteren zo genoten dat we vandaag met ontzettend veel zin beginnen aan de Teutoschleife die ‘Canyon Blick’ heet. Hij is 11 km lang, start in Lengerich en we lopen hem zo dat we de Canyon en het Skulpturenpark voor het laatst bewaren. Er is trouwens ook een ‘Canyon Tour’. Die is iets korter maar komt ook langs dezelfde hoogtepunten. Wij doen de lange versie en wandelen vanaf de Kapelle gemakkelijk met een vals plat langs de velden naar beneden.
We zullen merken dat er drie forse klimmen in de route zitten. We gaan 365 hoogtemeters overbruggen. Na het dorpje Leeden, waar de route langs schampt, moeten we echt even aanzetten om de lange klim naar boven door het bos te maken. We dalen weer een stukje en beginnen aan de tweede klim. Een Teutoschleifen-bank biedt uitkomst. Dan zien we ook eindelijk de snelweg die we wel af en toe hoorden.
Helaas geen koffie
We wandelen naar het plaatsje Gut Stapenhorst, waar we hopen koffie te kunnen krijgen. Helaas. Het idyllische plaatsje bestaat uit een groot boerenbedrijf en wat huizen. Geen koffie. Later blijkt dat we nergens langs de route kunnen opsteken. Dat is dan wel weer jammer.
Nu Gut Stapenhorst beginnen we aan de derde en laatste lange klim. Mooi is het wel. De route is afwisselend en bijna helemaal onverhard. Smalle paadjes leiden ons door het landschap. Uiteindelijk komen we bij de Canyon aan. Een prachtig fotogeniek plekje.
Via het Skulpturenpark, waar we steeds verrast worden door de kunstwerken, komen we weer bij de Kapelle aan. We hebben ook weer van deze Teutoschleife genoten.
Wat was dit leuk! Niet gedacht dat je zo vlak over de grens zo ‘in het buitenland’ kunt wandelen. Kleine moeite, groot effect.
